B&B De Laatste Stuiver ligt in natuurreservaat de Rottige Meente in de Friese gemeente Weststellingwerf, welke grenst aan Nationaal Park Weerribben te Overijssel. Tien jaar lang droomden de B&B-eigenaren Kees en Yvonne Smit over dit voormalig café en recreatiewoning, genaamd De Laatste Stuiver. In 2011 werd hun droom werkelijkheid en hebben ze hard gewerkt om de accommodatie, die alleen lopend, met de fiets of per boot bereikbaar is, naam te geven. “Wij wonen op één van de mooiste plekjes van Nederland en delen dit graag met onze gasten.”
Bootje
Terwijl de wind zachtjes met mijn haren speelt en het water bijna geheel rimpelloos is, kabbelt het bootje van B&B De Laatste Stuiver langzaam voort richting de accommodatie. Toch wel een hele bijzondere start van je verblijf bij een B&B. Aan het roer zit gastheer Kees. Duidelijk in zijn element en vol passie verteld hij over de geschiedenis van het gastenverblijf.
Eenmaal gearriveerd met het bootje staat gastvrouw Yvonne ons al glimlachend op te wachten. “Welkom en voel je thuis.” Na ingecheckt te zijn in een van de twee gastenkamers van de B&B, voelt dat thuisgevoel als een warme deken. Het niets moet, alles mag gevoel. ‘Wij zorgen wel voor je’, dat is wat Kees en Yvonne uitstralen.
Veenarbeiders
B&B de Laatste Stuiver ligt in natuurgebied Rottige Meente. Yvonne vertelt: “Rottig betekent slecht en meente betekent gemeenschappelijke grond. Slechte grond dus. Dit was te wijten aan het eeuwenoude veengebied. Land ontginnen bleek moeizaam, de grond was slecht. De veenarbeiders maakten destijds turf over de ruggen van de veenbazen en koffie werd zelfs gezet met veenwater. Het beetje geld dat er verdiend werd, werd aan de veenbazen uitgegeven.”
Vol compassie vertelt Yvonne het verhaal over het ontstaan van de B&B. “Met de hand werd het laagveen uit het water gebaggerd en zo ontstonden er sloten en ribben. De Scheene is zo’n sloot, een door mensenhanden gegraven sloot om het gedroogde veen, turf, over water te vervoeren richting Amsterdam. Zo ontstond tevens de Scheenesluis. Langs de Scheene ontstonden tal van veenarbeidershuisjes. De Laatste Stuiver was een koloniale woning uit 1865 van een van de veenbazen en werd rond 1900 een café. Het café heeft bijna 50 jaar bestaan.”
Recreatiewoning
Gastheer Kees groeide tot zijn elfde op in eerder genoemd gebied. Yvonne: “Hij leerde hier vissen, eieren rapen en was en voelde zich één met de natuur. Hij vond het dan ook verschrikkelijk toen zijn ouders gingen verhuizen naar Hoogeveen. Hij heeft daar dan ook nooit echt kunnen aarden. Toen Kees ouder was, kocht hij een zeilbootje en zeilde in de vakanties menig keer naar Friesland. Hier voer hij dan langs De Laatste Stuiver, destijds nog een recreatiewoning.
Toen Kees ‘zijn’ Yvonne leerde kennen, lagen ze vaak met hun boot aan de steiger aan de vaart, met zicht op hun droomplekje; De Laatste Stuiver. Yvonne: “Ieder jaar zagen wij het dak verder inzakken. Er woonde niemand meer en het eens zo idyllische authentieke huisje veranderde in een bouwval.”
Ook in mei 2011 lagen Kees en Yvonne met de boot aan de vaart toen ze hoorden dat het huisje te koop stond. “We vonden het een verschrikkelijk idee als iemand dit oude huis zou kopen en er vervolgens een moderne woning neer zou zetten. Met deze gedachte konden wij niet leven en hebben daarom contact gezocht met de oude bewoonster van het huis. Zij wilde graag dat er iemand kwam te wonen die binding met de omgeving had. En zo werden wij in augustus 2011 eigenaar van De Laatste Stuiver.”
Museum
Voor de koop dachten Kees en Yvonne dat er slechts een nieuw dak voor De Laatste Stuiver nodig was. Maar dat kon het oude huisje niet meer dragen. “Toen werden de plannen wel rigoureuzer”, verklaart Yvonne. “Het huisje zou in zijn geheel afgebroken moeten worden. Dat betekende dat wij ons huis in Zuidwolde moesten verkopen en ons definitief in Nijetrijne zouden gaan vestigen. En zo geschiedde. Alles hebben we zelf gedaan. De oude woning werd steen voor steen afgebroken en alle stenen werden vervolgens gebikt voor hergebruik van de paden en muurtjes. We wilden het oude aangezicht in ere herstellen. Met een oude foto voor ogen is de woning herbouwd tot een houtskeletwoning. In drie dagen stond het skelet, casco neergezet door een aannemer. Veelzeggend detail is dat de hele bouw over het water gegaan is en we er uiteindelijk 4,5 jaar over hebben gedaan. Want niet alleen de buitenkant is in ere hersteld, maar ook de binnenkant. Zo zijn de oude deuren van de bedstedes teruggeplaatst en het nisje van het oude café. Er is wel eens gezegd: ‘Het lijkt wel een museum’.
In 2016 gingen de deuren open van B&B De Laatste Stuiver. Yvonne: “Ik wilde mij vanaf het begin af aan onderscheiden als gastenverblijf, met zowel een creatief als lekker ontbijt. Gasten moeten zich thuis, maar ook in de watten gelegd voelen. Het stukje beleving begint al voor onze gasten wanneer ze met het bootje opgehaald worden van de parkeerplaats.”
Grijs
Aanvankelijk hadden Kees en Yvonne de inschatting gemaakt dat de ‘grijze golf’ hun B&B zou komen bezoeken. Niets bleek echter minder waar. “We krijgen veel gasten die even de rust willen opzoeken en waarvan bijvoorbeeld de kinderen bij opa en oma zijn. Onze accommodatie onderscheid zich natuurlijk op diverse punten, waardoor je ook een breder publiek aantrekt. Erg leuk vinden wij dat. Veel complimentjes krijgen wij van onze gasten over de locatie. Wij wonen op een unieke, cultuurhistorische plek aan het water in een natuurgebied. Tussen een molen en een sluis, Hollandser kan bijna niet. Het is net of de tijd er heeft stil gestaan, want je kunt er immers alleen lopend, met de fiets of per boot komen. Gasten vinden het prachtig om opgehaald te worden met een bootje.”
Ook wil de accommodatie zich graag onderscheiden qua ontbijt. “Ik verzorg elke dag met liefde voor onze gasten een, zoals ik het altijd noem, creatief ontbijt. Hier krijg ik voldoening van en maak ik mijn gasten blij. Het grootste compliment is dat gasten, alvorens beginnen te ontbijten, foto’s maken en met een glimlach aan het ontbijt beginnen.”
Romantiek
“Het runnen van een B&B heeft voor een buitenstaander altijd iets romantisch over zich”, erkent Yvonne. “Onderschat dit echter nooit. Het is veel werk. We hebben dan ook meestal een strakke dagindeling. Tussen kwart over zeven en negen uur ’s ochtends verzorgen wij het ontbijt, dekken de tafel en serveren onze gasten. Daarna is het uitchecken tot elf uur en brengen wij de gasten weer terug naar de parkeerplaats met het bootje. Tussen elf en twee uur is het voor ons aanpoten: afwassen, bedden verschonen, wassen, was ophangen, strijken, sanitair en kamers schoonmaken, zuigen, dweilen en meer.”
“Vanaf twee uur ’s middags moet Kees of ik thuis zijn, zodat we nieuwe gasten weer met het bootje kunnen ophalen en rondleiden. Daarna is het tijd voor de boodschappen, het huis en de tuin netjes onderhouden, administratie, boekhouding en sociale media. Alles draait letterlijk de hele dag om en voor de gasten en je moet het echt leuk vinden om dit vol te kunnen houden. Wij vinden het heerlijk en doen het met liefde. Wél hebben we inmiddels geleerd om af en toe ook tijd voor onszelf te blokken, om de rust te bewaren.”
Geheim
Gasten willen graag dat de B&B een onontdekte plek blijft. “Dit zeggen ze ook vaak tegen ons en het voelt dan een beetje alsof het ons geheimpje is. Heel bijzonder. Maar natuurlijk zijn wij ook trots dat de media ons vindt en dat zelfs de commissaris van de Koning met burgemeester en wethouders ons bezocht hebben.”
Qua channelmanager maakt B&B De Laatste Stuiver alleen gebruik van Bedandbreakfast.nl. Yvonne: “Dit bevalt ons heel goed. We betalen geen commissie en zijn tevreden over de correcte en snelle afhandeling. Net als dat gasten tevreden zijn over onze unieke locatie, gastvrijheid en ontbijt. Ik omschrijf de B&B dan ook met deze vijf woorden: unieke locatie, rust, ruimte, natuur en autoloos.”
Na dit interview neem ik afscheid van deze B&B op een unieke locatie en met enorm gastvrije eigenaren. Met een warm gevoel trek ik voor de laatste keer het hekje aan de waterkant achter mij dicht en geniet nog even van het vrije uitzicht over het water en de prachtige omgeving. En terwijl de wind wederom met mijn haar speelt (dit keer een stuk harder) en het water dit keer iets minder rimpelloos is, brengen Kees en hond Famke ons weer varend terug naar de parkeerplaats. Vanaf nu neem ik het ‘Schipper mag ik overvaren’ op deze locatie letterlijk. Want ja, juist het overvaren maakt dat je je als gast niet tussen wal en schip bevindt.
Welkom bij B&B De Laatste Stuiver: www.bedandbreakfastdelaatstestuiver.nl
Auteur: Jorine de Bruin | Hoteljournalist
info@hoteljournalist.nl
www.hoteljournalist.nl
Lees hier de blogs van Jorine de Bruin
