Column: Corona... In de Gloria?

Mijn naam is Annelies Hoogendoorn, Groningse van origine, gelukkig getrouwd met Albert en sinds 2006 mede-eigenaar van een prachtig woonhuis aan de van Karnebeekstraat in Zwolle. Toen we vanuit Noord-Holland de overstap naar Zwolle waagden hadden we een paar tienerzoons die om de beurt de benedenverdieping van het pand bewoonden. In 2017, 11 jaren later, hebben de jongens hun eigen leven opgebouwd en wonen elders. De benedenverdieping staat leeg en mijn man en ik vragen ons af: wat nu?

Ooit droomden we van een eigen onderneming. Mijn man die een achtergrond heeft in de horeca zou graag een eigen lunchroom hebben. Ikzelf heb altijd meer in de richting van een hostel of opvang gedacht. We doen wat marktonderzoek naar de mogelijkheden in Zwolle en hakken de knoop door; we gaan de boel verbouwen en starten een Bed & Breakfast. Als alle vergunningen rond zijn, wordt in januari de benedenverdieping gesloopt en daarna vakkundig opgebouwd tot een prachtige ruimte waarin twee studio’s voor twee personen zijn gerealiseerd en een algemene ruimte met een volledig ingerichte keuken. Een kleine stadstuin aan de achterkant hoort er ook bij.

Op 1 juni 2019 openen we de deuren van een B&B. Omdat op de gevel van ons huis ‘Glorie aan God’ staat én wij geloven dat het leven een feestje is wat je moet vieren, noemen we het: ‘In de Gloria’.

Het is maart 2020, negen maanden na de opening van onze B&B. Mijn humeur is net als het weer: druilerig. Als ik uit het raam kijk zie ik net het uithangbord met de feestelijke naam ‘In de gloria’. Nog niet eerder voelde het ongepast om dit bord op mijn huis te hebben; alsof ik slingers wil ophangen terwijl er geen feestje is. Ik voel me helemaal niet ‘in de gloria’, sterker nog, het tegendeel zelfs.

Vanaf juni 2019 hadden we gemiddeld rond de twintig overnachtingen per maand, sommige maanden wat meer, sommige wat minder. Voor een beginnend ondernemer niet gek. Het was in november 2019 al zover dat mijn man een dag minder is gaan werken zodat hij wat meer tijd kan vrijmaken voor de schoonmaak en het onderhoud van de kamers en de tuin.

Wat verheugden we ons op het voorjaar! Zouden we het gemiddelde omhoog kunnen krijgen, in plaats van twintig overnachtingen naar dertig, misschien zelfs veertig per maand ? De boekingen logen er niet om, in januari al boekingen voor rondom Pasen in april, Hemelvaartsdag in mei, bevrijdingsdag. In maart elk weekend drie nachten twee kamers volgeboekt!

Helaas… toen kwam the big C, het virus, Corona… En daar had niemand rekening mee gehouden.

Uiteraard wisten we dat het crisis was in China, al vanaf december en ja, op het journaal zag je de lege straten in Wuhan, ook hoorde je steeds meer van oprukkende narigheid in Europa, Italië, Spanje, maar in Nederland, nog specifieker: in Zwolle ‘voelden we het nog niet’. Totdat een kennis uit Brabant vertelde dat zijn vader in het ziekenhuis was opgenomen met Corona en we plaatjes zagen met rode vlekken over Nederland die besmettingen voorstelden met COVID-19, zo dichtbij.

Toen premier Rutte op 18 maart 2020 de regelgeving omtrent dit vreselijk besmettelijke virus aan het Nederlandse volk uitlegde, kwam bij ons direct de eerste annulering binnen. En daarna volgden meer. Elke dag ontvangen we - nu nog - emailberichten van gasten die met een vriendelijke verontschuldiging de reservering annuleren. Sommigen zeggen erbij zeker te komen als de crisis voorbij is en wensen ons veel sterkte. Niemand wil deze crisis, iedereen wordt getroffen in meer of mindere mate. De reacties zijn liefdevol, de annuleringen begrijpelijk.

Wij hoeven van de overheid niet dicht, onze kamers zijn goed hygiënisch te onderhouden en er logeren geen grote groepen tegelijk. Maar mensen moeten wel hun eigen huis uit om bij ons te komen. Daarvoor zitten sommigen in het Openbaar Vervoer en dat wordt - terecht - afgeraden.

Daarbij komt: veel gasten die naar Zwolle komen, komen voor het museum de Fundatie, theater Odeon of restaurant de Librije en daarvan zijn de deuren gesloten.

Tot eind mei hebben we geen gasten meer in de agenda staan, in juni nog een enkele. Het is niet anders, we moeten er doorheen en de verwachtingen bijstellen. Ik weet dat wij niets te klagen hebben, aangezien we niet horen bij die ondernemers die moeten leven van hun onderneming en ik hoop vooral voor hen dat we heel gauw met zijn allen het virus kunnen stoppen en de slingers weer op kunnen hangen.

Annelies Hoogendoorn,

In de Gloria, Bed and Breakfast