Mensen met een functionele of psychische beperking kunnen met de hulp van een geleidehond zelf boodschappen doen, naar de dokter gaan of een uitje ondernemen. Ondanks de wettelijke bepaling dat een geleidehond altijd welkom is, geeft veertig procent van de geleidehondgebruikers aan het afgelopen jaar ergens te zijn geweigerd. Hun zelfstandigheid komt hiermee in het geding. Dit blijkt uit onderzoek dat Ditmeijers Research uitvoerde in opdracht van KNGF Geleidehonden.
Winkelen
Winkelen/boodschappen doen is vrijwel een dagelijkse bezigheid. Ondanks dat een groot aantal winkels gewoon bezocht kan worden met een geleidehond, blijft ook een fiks aantal niet zonder slag of stoot toegankelijk. Meer dan de helft van de ondervraagden (52%) zegt wel eens geweigerd te zijn en maar 31% van de ondervraagden kan doorgaans de winkels van hun keuze bezoeken. Vooral winkels die verse levensmiddelen verkopen, zoals een bakker of slagerij, willen de hond nog wel eens weigeren omdat een hond onhygiënisch zou zijn (49%).
Hotels en bungalowparken
Ook ergens overnachten is helaas niet vanzelfsprekend met een geleidehond. Ruim een derde (36%) van de respondenten zegt wel eens ergens geweigerd te zijn en dat is dan voornamelijk bij kleinere familiehotels (51%). Slechts 20% geeft aan naar een hotel of bungalowpark naar keuze te kunnen gaan. Daarnaast blijkt uit de toelichting van de respondenten dat lang niet alle eetruimtes toegankelijk zijn voor hun viervoeter. Jan Taco met blindengeleidehond Duba: ‘Ik heb een keer ervaren dat Duba in eerste instantie niet welkom was in het restaurant. Na tussenkomst van de leidinggevenden mocht ze dan mee naar binnen, maar we werden op een tochtig hoekje net buiten het restaurant neergezet.’
Ziekenhuisbezoek blijft uitdaging
Opvallend is verder dat een kwart van de respondenten aangeeft wel eens te worden geweigerd bij medische voorzieningen zoals de dokter, het ziekenhuis en de tandarts. In de helft van deze gevallen betrof het het ontzeggen van de toegang tot een ziekenhuis en in 38% van de gevallen een tandartspraktijk. Uit de open vragen aan de respondenten blijkt overigens dat er begrip is voor de weigering op bepaalde afdelingen, zoals de intensive care-afdeling. Diënne met blindengeleidehond Toshan: ‘Mijn zus heeft op de intensive care-afdeling gelegen. Daar mocht Toshan niet mee naar binnen, maar in de rest van het ziekenhuis was hij welkom. Dat was heel fijn, want iedereen loopt daar door elkaar en dan leidt Toshan mij daar moeiteloos doorheen.’
Buddyhond vergt meer uitleg
Tevens kwam uit het onderzoek naar voren dat iemand met een buddyhond vaker moet uitleggen waarom hij een hond bij zich heeft dan een blinde baas bij wie de beperking duidelijk zichtbaar is. Jan met PTTS buddyhond Bouba: ‘Er werd mij een keer aan de kassa gevraagd of Bouba een blindengeleidehond is. “Nou, nee”, zeg ik. Toen kreeg ik het vriendelijke verzoek de hond voortaan buiten te laten…’
Meedenken toegankelijkheid hond & handicap
Meta Neeleman, directeur bij KNGF Geleidehonden: ‘Er ligt nog steeds een schone taak om wettelijke toegankelijkheid van de geleidehond onder de aandacht te brengen. Toch zijn we blij te merken dat steeds meer organisaties bezig zijn met het verbeteren van hun toegankelijkheid. Dat wij en andere experts op het gebied van hond en handicap worden benaderd om mee te denken over de toegankelijkheid voor mensen met een assisterende hond stemt ons hoopvol. Het geeft aan dat we op de goede weg zijn. We zullen ons komend jaar bewust richten op het delen van positieve voorbeelden van bedrijven en branches die toegankelijkheid goed hebben aangepakt, ter inspiratie voor instanties die nog niet zo ver zijn.’
VN-verdrag
Veel respondenten geven aan, zeker bij een hotel of bungalowovernachting of een bezoek aan een restaurant, van tevoren te bellen met de vraag of de hond welkom is. Vanwege het VN-verdrag ís dat geen vraag meer maar een recht. Toch blijkt dat het personeel van openbare gelegenheden opvallend vaak niet op de hoogte is van de wettelijke bepaling dat een geleidehond sinds het VN-verdrag Handicap (2016) simpelweg niet geweigerd mág worden.
Veel cliënten (70%) laten zich niet zomaar wegsturen en gaan het gesprek aan met de persoon die hen toegang ontzegt. Ongeveer veertig procent zegt de gelegenheid waar de hond niet welkom was in de toekomst - indien mogelijk - links te laten liggen.
