Column: zo belandde ik in Spanje als B&B-eigenaresse

In de Chinese astrologie ben ik een vuurpaard en dit paard galoppeert door het leven. Mijn avontuurlijke aard zorgt ervoor dat ik behoefte heb aan verandering en graag nieuwe uitdagingen aanga. Zo ging ik op een dag naar Spanje en regelmatig stellen mensen mij dan ook de vraag hoe ik daar terecht ben gekomen. Dat antwoord is dan weer minder spannend dan verwacht. Ik ben hier gewoon blijven hangen.

In 2007 zat mijn leven in Nederland op een dood spoor. Ik was 42 jaar, had geen partner, geen huis en geen baan en besloot een paar weken op vakantie te gaan om over mijn toekomst na te denken.

Ik vertrok naar mijn beste vriendin in Spanje die ik al jaren niet meer had gezien. Het werden twee fantastische weken, waarbij ik genoot van haar gezelschap en jaloers werd op het leven dat ze leidde. Als je toch opnieuw moet beginnen, dan kun je het ook hier doen, waren haar woorden en een maand later was ik verhuisd, ging wonen in haar huis en begon mijn nieuwe avontuur.

Een jaar verbleef ik in haar huis en was druk was met het promoten van haar B&B. Zakelijk zaten we echter niet op dezelfde lijn, dus besloot ik uiteindelijk mijn eigen pad te kiezen. In een naburig stadje huurde ik een huis en begon een winkel in curiosa en schilderijen van mijn hand. Het avontuur duurde slechts zes maanden.

Terwijl ik al mijn mijn collega's gebroederlijk sigaretjes zag roken op de hoek van de straat zag ik mezelf daar op termijn ook tussen staan. Toen besefte ik mij dat het passieve leven in een winkel niets voor mij was. Vervolgens startte ik met het verhuren van Catalaanse vakantiehuizen. Bij mijn bezoek aan potentiële huizen ratelde ik vrolijk in het Engels, maar geen hond die mij begreep. Met mijn beperkte woordenschat in het Spaans lukte het mij uiteindelijk toch een mooie groep vakantiehuizen te verzamelen.

Ondertussen werd mijn vriendin steeds ongelukkiger met haar leven in Spanje en droomde ervan naar Ecuador te gaan. Jarenlang heb ik getracht dit idee uit haar hoofd te praten maar ze was vastbesloten en vroeg mij op een dag op haar huis en dieren te passen. In de volledige overtuiging dat ze na zes maanden wel genoeg zou hebben van haar 'Ecuadordroom', huurde ik haar Masia en verhuisde weer terug naar de plek waar mijn Spaanse leven begon.

Zes maanden later kreeg ik een telefoontje. Mijn vriendin zou niet meer terugkomen. De plannen gingen weer om. Het grote huis bracht een berg vaste lasten mee en er zat niets anders op dan de B&B weer nieuw leven in te blazen.
Ik begon met het herinrichten van het huis en ging schilderen, verbouwen en stylen dat het een lieve lust was. Mijn huis is groot, dus het was een behoorlijk klus en na maanden ploeteren was ik tevreden met het eindresultaat. Er moest worden geadverteerd en ik ging op zoek naar websites die bij mijn huis zouden passen. Zo kwam ik terecht bij een site van een dame die zich presenteerde als 'de kenner' van goede B&B's. De dame had zelf nooit een B&B gehad maar wist hier wel alles van en schreef er tal van artikelen over.

Enkele dagen nadat ik haar een mailtje had gestuurd om te vragen of ik een vermelding kon krijgen op haar site ontving ik haar antwoord. Nee helaas, ik kreeg geen vermelding, mijn plekje was niet bijzonder genoeg, want het geheel oogde nogal 'oubollig'. Oef, dat was even een deuk in mijn zelfvertrouwen.

Vond de expert mijn plekje niet zo bijzonder, gelukkig vonden mijn betalende gasten dat wel. Mijn B&B gaat als en speer en ik heb zelfs families die al zeven jaar op een rij een week bij mij verblijven. Onlangs vond ik een artikel over mijn huis op internet waarin het werd beschreven als sfeervol en een tikkeltje vintage. Klinkt me toch beter in de oren dan de term oubollig.

Een paar dagen geleden ontving ik een mail van Amerikaanse gasten bestaande uit vier families die al jaren op rij mijn huis komen bezoeken. 'We willen graag weer vier nachten komen, want we hebben het altijd zo ontzettend naar ons zin bij u', is de tekst in de mail. Terwijl er een grote glimlach op mijn gezicht verschijnt, realiseer ik mij dat ik nu helemaal op mijn plek zit. Zou het vuurpaard in mij eindelijk een beetje getemd zijn?  

Hartelijke groet,

Ellen-Marie

www.meandthebandb.com