Column: vijftig stappen

‘Uhm, buurman, hebben jullie toevallig plaats in jullie B&B?’ Hij stapte op mijn man af die in zijn geveltuintje aan het harken was en bleef keurig op 1,5 meter afstand terwijl hij zijn vraag herhaalde. Plaats in de B&B? Ja, dat hebben we. Toevallig.

Bijna zes weken hebben we nu geen toeristen onder ons dak. We hebben op social media gedeeld dat we niet gesloten zijn, dat we de afstand kunnen waarborgen, (extra) hygiënisch werken, maar dat we geen ontbijt leveren. De mensen die annuleren hebben gelijk, er is weinig te beleven in Zwolle. En om nou in een B&B te gaan zitten en dan je eigen ontbijt te maken en eten te bestellen is ook zo wat, kun je thuis ook doen. De kamers staan leeg… We denken nog na over een andere bestemming; kunnen we iets verzinnen waarmee we de Zwollenaren in de buurt kunnen helpen in deze beroerde tijd?

Maar nu dus deze vraag. Mijn man legt zijn hark aan de kant en luistert naar het verhaal achter de vraag. De buurman, of eigenlijk overbuurman, bivakkeerde op dat moment in de woning van een stel naast hen, dat op vakantie was in Australië. Hij en zijn gezin, een vrouw en twee dochters, konden niet in hun eigen huis verblijven omdat de benedenverdieping verbouwd werd. Alles liep voorspoedig, maar toen kwam – je raadt het al – Corona langs… Door deze crisis werd de bouw vertraagd en de plaatsing van de keuken uitgesteld. Daarnaast kwam – ook door de crisis - de familie in wiens huis te zaten eerder terug van hun vakantie. Dus, daar zaten ze nu: zonder keuken en zonder alternatief. De bovenverdieping konden ze gebruiken maar er liepen er de hele tijd werklui in en uit en het was lastig een rustige plek te creëren om de kinderen, die thuis waren van school, les te geven.

Opeens dacht hij aan ons. Een B&B op zegge en schrijve vijftig stappen bij hen vandaan! Vragen staat vrij!

Zo kwam het dat we drie weken lang een gezinnetje van vier personen onderdak hebben geboden in onze twee kamers met keuken. We zijn niet ingericht op lang verblijf, maar doordat hun eigen wasmachine vijftig stappen verderop stond, hadden ze toch elke dag schone kleren. Wij hadden er weinig werk aan. Er is een eigen opgang en als we elkaar niet willen ontmoeten, dan hoeft dat niet. Ze regelden alles zelf en dat was ook de reden dat we afstand konden houden. Toen ze de B&B verlieten was hun keuken geplaatst en de wanden netjes geverfd.

De kinderen hadden in de algemene ruimte van onze B&B elk aan een tafel hun huiswerk kunnen doen. Als ze wat vergeten waren, liepen ze gewoon de vijftig stappen naar huis. Toen hun eigen woning weer klaar was, hadden ze het gevoel dat ze een beetje vakantie hadden gevierd, in de Gloria, vlakbij huis. Ze posten enthousiaste reviews op onze Facebook en Instagram accounts. Wij vonden het fijn dat we ze hadden kunnen helpen en zeiden regelmatig tegen elkaar dat we hiermee toch ook wel weer geluk hadden. Voordat we met onze B&B startten hadden we deze doelgroep, mensen uit de buurt, nooit meegenomen als we nadachten over potentiële gasten.

Een dag nadat de overbuurman hulp vroeg, kwam er een jonge vrouw aan de deur. Ze had op dit moment geen vaste woonplaats en logeerde bij vrienden. Omdat haar werk in Zwolle was, zocht ze een kamer of appartement in deze stad. Maar dat wilde nog niet vlotten. ‘Heeft u misschien ruimte nu de toeristen toch niet komen?’ Ze had nog een verblijfplaats tot eind april. We legden haar uit dat de ruimte nu niet vrij was maar dat we het haar zouden laten weten. Nadat de buren weg waren, nam ze haar intrek in de B&B. Ze zou uiteindelijk anderhalve week blijven voordat ze een kamer had gevonden.

Ik ben heel benieuwd wat er nog meer op ons pad komt. Nadenken over een andere bestemming hoeft niet meer. Het lijkt erop dat deze al is ontstaan.

Annelies Hoogendoorn,

In de Gloria, Bed and Breakfast