Column: Costa Brava is niet alleen zeezicht

Ping, doet mijn telefoon en als ik kijk dan heb ik een boeking voor maar liefst 7 dagen. Dat is fijn, want het betekent niet iedere dag wisselen, dus aanzienlijk minder werk. Kort daarop volgt er weer een ping en blijk ik een mail te hebben ontvangen van deze persoon die via een site heeft gereserveerd. De goede man heeft een verzoek. Hij wil graag een tweepersoonsbed. Dat kan worden geregeld en een kamer op de tweede verdieping met mooi uitzicht op zee. Dat ligt iets gecompliceerder. Die hebben we niet. Direct stuur ik hem een mail met het antwoord dat we een kamer hebben op de tweede verdieping, weliswaar met een prachtig uitzicht; niet op zee, maar wel op de Pyreneeën. Gemakshalve laat ik hem weten dat mijn huis is gelegen bij Besalu, zodat hij dit even op de kaart kan opzoeken. Enkele minuten later stuurt de zeezichtman mij een annulering.

Voor mij blijft het onbegrijpelijk dat mensen zich zo slecht informeren voordat ze ergens boeken. Het is niet dat ik met zeezichtfoto´s adverteer, of dat ik ook maar ergens aangeef dat je naar het strand kunt lopen. Het is echter niet de eerste keer dat ik zoiets meemaak.

Vorig jaar kreeg ik een familie te logeren die vier dagen hadden geboekt in mijn huis. Ik hoor de auto omhoog komen en vervolgens komt er een hele luidruchtige familie mijn tuin in lopen. Sportshirts aan, halflange trainingsbroeken, handdoek om de nek geslagen en lopende op flip flops. "Hoeverre is het hiero loapen noar het straand?" is de eerste vraag die men mij stelt. 'Oh God', bedenk ik mij, 'die zoeken de camping'. 'Hebben jullie hier geboekt?', vraag ik. Ze knikken en geven mij hun reserveringsbevestiging. 'Nou, lopen naar het strand duurt een dag of drie', zeg ik hen en dan zie ik alle gezichten ineens betrekken en de familie valt stil. Dan vraagt er eentje: “Moar we zitte toch an de Costa Broava?" 'Ja', zeg ik, 'maar dat gebied is vrij groot'. Ik probeer het nog goed te maken met mijn zwembad, maar ook dat geeft geen blije gezichten en bedenk ik mij dat deze mensen hier heel ongelukkig gaan zijn. Als ik hen zeg dat ze niet hoeven te blijven en gratis mogen vertrekken is dat niet aan dovemansoren gericht. Binnen vijf minuten zitten ze weer in de auto en verlaten ze mijn huis, waarschijnlijk op zoek naar een camping.

Dat de Costa Brava alleen bestaat uit strand wordt vaak gedacht door buitenlanders, maar ook mensen in het eigen land hebben soms geen benul waar ze precies naartoe gaan.

Zo kreeg ik bezoek van een oudere 'rijke' Catalaanse dame, met naast zich een heel goedkoop mannetje, type buschauffeur. Ik kon niet direct opmaken of het hier om een stel ging, maar zij had de broek aan en hij deed er alles aan om het haar zo goed mogelijk naar de zin te maken. Bij aankomst liet ze gelijk merken niet blij te zijn met de ligging van mijn huis. Ze had een huis in het centrum van Besalu verwacht en dat was mijn huis niet. 'Nee klopt', zei ik haar, 'maar heeft u dan wel bij mij geboekt en niet in het dorp?' Ze geeft me haar naam en ik zie dat de boeking inderdaad is gedaan in mijn huis. Ik besluit er niet teveel aandacht aan te geven en laat ze de kamer zien, waar ze ook niet echt blij mee is. Ze informeert nog even naar de spa, en ik vraag haar in welke advertentie ze over de spa heeft gelezen. 'Nergens', zegt ze. En dan vervolg ik: 'die is dus ook niet aanwezig'. Enfin, ik geef haar nog even mee dat ze alle informatie over mijn huis had kunnen vinden op mijn website waarvan ik haar het adres vooraf heb gestuurd. Het kleine mannetje naast haar zegt geen woord, trekt alleen een angstig gezicht. Die krijgt vanavond vast klappen.

De volgende dag bij het ontbijt probeer ik toch mijn beste beentje voor te zetten en kom met het dametje in gesprek. Ze blijkt enorm Catalaans en begint een heel betoog over de onafhankelijkheidsstrijd. Uiteraard is ze helemaal voor en de hele wereld is gestoord, behalve de Catalanen. Ik knik, praat naar haar mond, lach tegen het mannetje, waarvan het gezicht nog steeds op onweer staat en ik weet inmiddels waarom en hou dit maar liefst een half uur vol. Dan excuseer ik mij omdat er gasten zijn die willen afrekenen. Niet veel later gaat de dame ook weg en een dag later krijg ik een 4 als score op haar review. Ik trek het me maar niet persoonlijk aan. Ik vermoed dat de vrouw gewoon niet zo blij is met haar leven en dat ook het mannetje dat ook niet voor haar kan oplossen.  

Hartelijke groet,

Ellen-Marie

www.meandthebandb.com